Raad Montfoort verwerpt ontwerp-RES U16

Op 28 september vergaderde de raad van Montfoort onder meer over het ontwerp van een regionale energiestrategie van 16 Utrechtse gemeenten waaronder Montfoort (ontwerp-RES U16). De ontwerp-RES U-16 bevat vergaande voorstellen voor opwekken van 1,8 Terawattuur (TWh) aan wind- en zonne-energie in onze regio. De raad stemde niet in met dit ontwerp. Een motie van VVD, SGP, Inwonersbelangen en Lokaal Montfoort werd wel aangenomen, waarin de raad het college opdraagt namens de raad een verklaring te sturen aan het Nationaal Programma RES.

Impact op landschap

In de verklaring geeft de raad aan zorgen te hebben over de impact van de plannen voor het open landschap en het buitengebied. Ook is de raad van mening dat onze inwoners onvoldoende zijn betrokken bij de plannen; een enquête werd ondanks herhaalde verzoeken daartoe vanuit de VVD-fractie en de raad als geheel pas enkele dagen geleden online gezet. Het ambitieniveau van 1,8 TWh vindt de raad te hoog en is veel hoger dan de landelijke indicatie van 1,0 TWh voor onze regio. Ten slotte is de raad van mening dat er, in afwijking van het klimaatakkoord, niet alleen moet worden gekeken naar ook wind- en zonne-energie maar ook naar andere duurzame opwektechnieken.

Energietuin

Met de komst van een energietuin op Mastwijk kon de raad wel instemmen. Ook de VVD-fractie stemde voor. Op de voormalige vuilstort komen zonnepanelen, wat een prima bestemming is voor zo’n locatie. Er gaat geen agrarische grond verloren. De plannen zijn al lang in voorbereiding en in het hoofdlijnenakkoord 2018-2022 was al een positieve grondhouding door de raad uitgesproken. Nadat met omwonenden is gesproken is het plan op onderdelen aangepast. De energietuin sluit ook aan bij de uitdaging die we als land en gemeente hebben in het kader van de energiedoelen.

Spreektekst raadslid Frank van Rooijen over de ontwerp-RES U16

‘Voor ons ligt het conceptvoorstel van de Regionale Energie Strategie van de U16. Het traject waar we nu in zitten is een direct gevolg van het klimaatakkoord. Het klimaatakkoord is een ondemocratisch akkoord tussen lobbygroepen met vooraf een eigen beperkte agenda. De oplossingen die besproken werden waren vooraf al bepaald. Zo is bijvoorbeeld de oplossing kernenergie op voorhand afgewezen. Het akkoord is gesloten zonder inbreng van de groepen die hiervan de nadelen ondervinden: de inwoners van Nederland.

Want iedereen is voor een groenere samenleving, maar om een goede afweging te maken, moet je weten wat het je kost en ook welke ruimtelijke mogelijkheden je hebt. Ook in Montfoort hebben we onvoldoende gedaan om inzicht te krijgen wat onze inwoners daadwerkelijk willen.

Naast het grote ondemocratische gehalte van de RES, zijn ook de uitgangspunten verkeerd. Er wordt vol ingezet op zon- en windenergie. Mooie technieken die zeker een aanwinst zijn voor de energiemix. Het grote nadeel is alleen: ze zijn onbetrouwbaar want we zijn hiervoor afhankelijk van het weer. Zonnecellen leveren in de winter weinig energie en ’s nachts helemaal niets. Windmolens blijven- zoals de naam al zegt- afhankelijk van de wind. We weten allemaal dat de wind zeker niet altijd even hard waait. Deze pieken en dalen in de stroomlevering kunnen we op dit moment helaas niet anders opvangen dan door gas- en vervuilende kolencentrales te laten draaien. Daar moeten andere oplossingen voor komen.

Het argument dat ik de laatste tijd vaak heb gehoord is dat de RES toch wel doorgaat, dat onze invloed niet aanwezig is. Het is dan goed om te weten dat er geen wet is die onze RES-regio verplicht te handelen. Het geheel is gebaseerd op de dreiging van de rijksoverheid om in te grijpen als we zelf niets doen. Dit is dus een dreiging zonder wettelijke basis.

Daarnaast hoor ik nog meer dreiging: we moeten wel meestemmen. Alle andere 15 gemeenten hebben al akkoord gegeven. Zoals we eerder in een motie hebben aangegeven vinden wij dat de RES de beslissingsbevoegdheid is van de raad. Het is nu aan de raadsleden van de gemeente Montfoort te bepalen wat de juiste keuze is voor onze gemeente.

Als afsluiting denk ik dat we als raad goed moeten kijken wat we willen uitstralen naar onze inwoners. Willen we, vanwege onze landelijke ligging, de energietuin van de provincie Utrecht worden? Willen we ons weidse uitzichten inruilen voor windmolens? Willen we koeien in de wei, of willen we daar zonneparken? En hoe leg je het onze inwoners uit? Hoe vertel je een boer dat hij niet een kleine schuur mag bouwen, maar wel een windmolen van 245 meter hoog?’